محمود معظمی

زمانی خیلی عصبانی می‌شد و دوست داشت که حرف خودش را به کرسی بنشاند، خجالتی بود و اعتماد به نفس پایینی داشت موقع امتحانات شفاهی دست و پای خود را گم می‌کرد در حالی که در امتحانات کتبی نمرات بسیار خوبی می‌آورد. یک بار در دبیرستان وقتی نتوانسته بود پای تخته اضطرابش را کنترل کند، آنقدر با معلمش تند صحبت کرده بود که از کلاس اخراج شد!

آن انسان خجول سال‌هاست که با اراده و پشتکار خود راه دیگری را در پیش گرفته و اکنون در سمینارهایش با آرامش و بدون هیچ اضطرابی با چهره‌ای شاد و لبی که لبخند روی آن خودنمایی می‌کند در برابر صدها و گاه چند هزار نفر می‌ایستد و با اطمینان به آن‌ها می‌گوید: “می‌توانید زندگی‌تان را بهتر کنید! می‌توانید آن زندگی را که دوست دارید بسازید! و می‌توانید خودتان را بیشتر دوست داشته باشید.”

محمود معظمی با تمام وجود همه‌ی انسان‌ها را دوست دارد این علاقه قلبی‌اش به انسان‌ها و توانایی‌های فوق‌العاده آن‌ها باعث شده تا بیشتر وقت خود را در مکتب کمال که نشانگر نوعی نگرش به زندگی است صرف کمک به افراد علاقه‌مند کند. او مشکل اصلی جوامع را اینگونه بیان می‌کند: ” انسان‌ها خودشان را دوست ندارند و با خودشان آشتی نیستند! به همین دلیل، اگر هم اکنون یک بسته به آن‌ها بدهند و بگویند خوشبختی شما داخل این بسته است می‌گویند حتما اشتباهی شده و بسته مال شخص دیگری است!”

کتاب “این سه نفر را ببخشید” به قلم محمود معظمی با زبانی شیوا و روان به مخاطبان می‌گوید چگونه زیر بار یک زندگی بی‌هدف و ملال آور نروند و جهان را به جای بهتری برای خود و دیگران تبدیل نمایند.